เรื่องผีในโดเรมอน ภาค1

ชีวิตรักนักศึกษา เรื่องเริ่มต้นขึ้นม.ธรรมศาสตร์รังสิต 
นักศึกษาหนุ่มคณะแพทย์ปี2คนหนึ่ง กำลังตกหลุมรัก นักศึกษาสาวคณะวิทยาปี1 
ทั้งคู่คบหากันจนเป็นแฟนมาได้ 2 ปี 
แล้วเรื่องไม่คาดฝันสำหรับหนุ่มนักศึกษาก็เกิดขึ้น โดยนักศึกษาสาว 
เริ่มเปลี่ยนใจไปสนิทสนมกับเพื่อนนักศึกษาชายคณะวิศวะ 
นักศึกษาสาวไม่โทรหาไม่มาเจอนักศึกษาหนุ่มแพทย์อีกเลย 
นศ.หนุ่มแพทย์เลยทนไม่ไหวงัดไม้เด็ดครั้งสุดท้ายออกมาโดยการ 
เขียนจดหมายบอกนักศึกษาสาวว่า 
"ถ้าเธอยังรักฉัน มาหาฉันที่ห้องยิมตอน 6 โมงเย็น 
ไม่งั้นฉันจะตัดนิ้วตัวเองออกวันละนิ้วจนกว่าเธอจะมา" 

วันแล้ววันเล่านศ.สาวก็ไม่มานิ้วก้อยถูกตัดเป็นนิ้วแรกตัดไปตัดมา 
จน นศ.ชายไม่มีนิ้วเหลือแล้ว นศ.ชาย เหนื่อยมากและทรุดโทรมมาก 
จึงพยุงร่างและนิ้วทั้งสิบของเขาเข้าไปพักหอชาย 
จากนั้นมาเขาก็ไม่ออกมาจากห้องอีกเลย 
มีคนพบศพเขาในห้องในสามวันต่อมา 
สุดท้ายห้องนั้นก็ถูกปิดเอาไว้ไม่ให้ใครพัก 

จนแล้ววันหนึ่ง............. 
เทอมนี้เป็นเทอมที่มีนศ.มากกว่าปกติเนื่อง 
จากมหาวิทยาลัยเปิดรับนศ.มากขึ้น ห้องพักในหอจึงไม่พอ 
เป็นเหตุให้นศ.นายหนึ่ง สมมติว่าชื่อ บี 
ต้องเข้าไปอยูในห้องพักที่ถูกปิดไว้ถึงสองปีเป็นรายแรก 
วันแรกของการอยู่ที่ห้องเขามีความสุขมากเพราะห้องสะอาดมาก 
เนื่องจากมีการบูรณะห้องใหม่ก่อนเขามาอยู่ 
เขาหลับตาลงนอนอย่างเป็นสุข จนได้ยินเสียงดังขึ้นในห้อง 
"กอก...กอก...กอก..กอก" 
เขาไม่ลุกขึ้นมาจากเตียงเพราะคลาดว่าคงเป็นหนูหรือตัวอะไรวิ่งอยู่ 

วันที่สองเขาก็ยังได้ยินเสียงอยู่แต่ก็ไม่ลุกขึ้นเพราะคิดว่าเป็นหนู 
เขาได้ยินเสียงนั้นจนป็นอาทิตย์แล้วมันน่ารำคาญมาก 
คืนนี้เขาตัดสินใจว่าถ้าได้ยินเสียงอีก 
เขาจะไปดูที่ต้นตอเสียงให้รู้ว่ามันเป็นตัวอะไร 
และแล้วเสียงที่ไม่น่าพิศมัยก็เกิดขึ้น... "กอก กอก กอก กอก " 
เขาทนไม่ไหวกับเสียงนั้นแล้วลุกขึ้น 
เสียงนั้นยังดังอยู่เหมือนกับเสียง การเขกโต๊ะ...."กอก กอก กอก" 
ต้นเสียงนั้นมาจากลิ้นชักโต๊ะนี่เอง 
เขาตัดสินใจส่องไฟฉายไปที่โต๊ะ แล้วพร้อมที่จะเปิดลิ้นชัก.... 
ดูให้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไร....ในใจของเขาสั่นไหวมาก 
เพราะเสียงเหล่านั้ไม่เหมือนกันเสียงหนูที่ ควรจะดังสลับกับเสียงร้องของมัน... 
แต่เอาเถอะเราทนสงสัยต่อไปไม่ได้แล้ว 

เขาตัดสินใจชักลิ้นชักอย่างแรง.............ครืดดดดด....!!!!!!!! 
ปรากฎภาพที่น่ากลัวออกมา......มือไม่มีนิ้วสีขาวซีด 
เอื้อมขึ้นมาจนเกือบถึงหน้าของเขา......เขาตกใจมากถึงกับทำอะไรไม่ถูก 
แล้วก็มีเสียงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันแหลมเล็กน่ากลัว......!!!!!! 



"สวัสดีโนบีตะ...เรามารับนายไปท่องอนาคตอ่ะกว่าจะเปิดลิ้นชักประตูได้ตั้งหลายวัน...เฮ้อเหนื่อยนะจะบอกให้" 

http://board.narak.com/topic.php?No=203625